بی خوابی زیاد در کودک نشانه چیست؟

بعضی کودکان در خواب رفتن مشکل دارند و یا بسیار زود از خواب بیدار می شوند قبل از اینکه خواب کافی داشته باشند.

دلایل بی خوابی معمولاعلامت اضطراب یا افسردگی است،  بطور متداول کودکانی که زود از خواب بیدار می شوند ممکن است دچار افسردگی باشند و کودکانی که شب ها در خواب رفتن مشکل دارند احتمالا دچار اضطراب هستند.

کابوس

کابوس، خواب  وحشتناک است که هنگام خواب کودک اتفاق می افتند و می تواند کودک را از خواب بیدار کرده و احساس وحشت، تهدید و ترس را به او القا کند و خوابیدن دوباره را برایش دشوارکند.

کابوس های در کودکانی که از حدود ۳ سالگی شروع می شوند بسیار متداول است و بیشتر در سنین 6 تا ۱۰ سالگی رخ می دهد. معمولاً  کابوس ها بعد از ۱۰ سالگی کاهش می یابد.

این کابوس ها زمینه را برای اختلالات روانی همچون اختلال استرس پس از سانحه افزایش می دهند.

درصورت مداوم بودن کابوسها، توصیه می شود از روان درمانگر متخصص در این زمینه استفاده کنید.

وحشت های شبانه

وحشت های شبانه، با کابوس متفاوت است. چرا که کودک هرگز به طور کامل از خواب بیدار نمی شود و در نتیجه به اندازه کابوس برایش ترسناک نیست چرا که حتی یادش هم نمی آید، اما شما به عنوان والدین شاهد ترس و وحشت فوق العاده ی کودکتان هستید.

معمولا این اختلال خواب کودکان به دلیل اضطراب کودک ایجاد می شود. به هیچ عنوان کودک را در این شرایط از خواب بیدار نکنید چون برایش ترسناک تر و آسیب زاتر خواهد شد.

خواب بیش از حد در روز

اگر کودک شما با این که فکر می کنید شب ها کافی می خوابد باز هم در طول روز خسته است احتمالا مبتلا به این نوع از اختلالات خواب است.

شب ادراری

شب ادراری در بیشتر کودکان تا۵ سالگی معمول است و به خودی خود دلیلی برای نگرانی نیست. شب ادراری به عنوان یک اختلال خواب کودکان در نظر گرفته نمی شود، مگر اینکه کودک بیشتر از پنج سال داشته باشد و حداقل هفته ای 2 بار برای کودک رخ دهد.

عواملی مانند سابقه خانوادگی در شب ادراری، تاخیر در رشد، کنترل کم مثانه و پریشانی عاطفی، ممکن است باعث ایجاد شب ادراری شود. با این حال، اگر کودک شما به طور مکرر رختخواب خود را خیس می کند و همچنین خواب آلودگی روزانه را تجربه می کند، می تواند نشانه ای از آپنه انسدادی خواب باشد.

میزان خواب طبیعی کودک:

یک نوزاد در شبانه روز حدود ١۶ تا ١٧ ساعت می خوابد. از هفته شانزدهم دوره خواب شبانه از دوره خواب روزانه متمایز می شود.

در پایان سال دوم، کودک هنوز به ١۵ ساعت خواب شبانه روزی نیاز دارد. در جریان سال دوم،کودک از خوابیدن اکراه دارد (بحران مقاومت علیه خواب).

خواب روزانه (بعد از ظهر) در ۴ سالگی از بین می رود. خواب در یک سالگی به ١٣ الی ١۵ ساعت، در ٣ تا ۵ سالگی به ١٢/۵ ساعت، در ۶ تا ١٢ سالگی به ٩/۵ ساعت و در ١٣ تا ١۵ سالگی به ٨/۵ ساعت کاهش می یابد.

علائم و نشانه‌های اختلال خواب در کودکان

گاهی اوقات ممکن است کودکان دیر بخوابند. اما اگر فرزند شما مشکل زیادی در این زمینه دارد و هر شب دچار بی‌قراری یا کم‌خوابی می‌شود، ممکن است به اختلال خواب مبتلا باشد که با علائم زیر مشخص می‌شود:

کودک در رختخواب دراز می‌کشد و برای مدت زمان زیادی به دنبال کتاب، آهنگ، نوشیدنی یا رفتن به سرویس بهداشتی است.

در به خواب رفتن مشکل دارد.

هر بار فقط حدود ۹۰ دقیقه می‌خوابد (حتی شب‌ها).

شب‌ها از خارش پاها شکایت دارد.

در هنگام خواب با صدای بلند خروپف می‌کند.

در زمان خواب راه می‌رود یا کابوس می‌بیند.

دندان قروچه می‌کند.

شب ادراری دارد.

صبح‌ها نمی‌تواند به راحتی از خواب بیدار شود.

در طول روز نمی‌تواند بیدار بماند.

بدخلق و تحریک‌پذیر به نظر می‌رسد.

در مدرسه عملکرد خوبی از خود نشان نمی‌دهد.

درمان اختلال خواب در کودکان

اولین قدم پیشگیری است. اقدامات پیش گیرانه موثر شامل آموزش والدین در مورد الگوهای طبیعی خواب می باشد.

کودک  باید یک زمان منظم برای رفتن به تخت خواب داشته باشند.

والدین خود نیز باید از الگوی مناسب خواب پیروی کنند.

اگر کودک دچار اختلالات خواب شده است اولا بدانید که همان طور که ما بزرگسالان در برخی مواقع کنترلی بر روی مشکلات خواب نداریم نمی توان از کودک انتظار داشت بدون دریافت کمک الگوی خوابشان را اصلاح کنند.

پس بدون فشار گذاشتن بر روی کودک در جهت علت شناسی  و درمان جهت بهبود خواب کودک؛ او را نزد روانشناس و روانپزشک ببرید تا الگوی خواب مشخص شود و برای درمان اقدام شود. بدانید که اختلالات خواب کودکان قابل درمان است.

در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر و مشاوره می توانید از راهنمایی های مرکز ترنم ذهن آگاهی استفاده کنید.